Circular Inspirations | Verleden, heden en toekomst van aluminium kozijnen

In hoeverre kunnen oude ontmantelde aluminium kozijnen een tweede leven krijgen door bijvoorbeeld re-manufacturing? Om deze vraag te beantwoorden deed ik een klein historisch onderzoek naar de ontwikkeling en technische eigenschappen van kozijnen van 1970 tot 2010. 

In 1970 waren kozijnen nog een doorlopende koudebrug. Rond 1980 ontstonden verschillende typen thermische onderbrekingen (polyester, schuimpolyurethaan, neopreen), waarvan sommigen waren ingestort tussen het binnen- en buitenprofiel. Vanaf ergens tussen 1990 en 2000 werden de beter isolerende, ingerolde polyamide stegen gemeengoed. En inmiddels zijn de stegen dusdanig doorontwikkeld dat ze in isolerende luchtkamers voorzien. 

Wat leren we hiervan? Gedurende 50 jaren zijn aluminium kozijnen doorontwikkeld op thermische isolatie en luchtdichtheid. Waarschijnlijk was dit ingegeven door de vermeende schaarste van olie en gas (Club van Rome, 1968) en daarna vanwege toenemende zorgen over het klimaat.  

Het vernuft waarmee de aluminiumbranche zijn producten over de decennia heeft doorontwikkeld maakt trots en hoopvol. Als we ons met dezelfde toewijding inzetten om de technische uitdagingen van déze tijd aan te gaan, kunnen we hele mooie circulaire innovaties tegemoet gaan zien. Nieuwe kozijntypes en gevelproducten die anticiperen op een tweede of derde leven, verbeterde retourlogistiek om aluminium delen na einde levensduur weer terug naar de fabriek te halen, en productieketens die ingericht zijn op demontage en bijvoorbeeld re-manufacturing. In een veranderende internationale context, kunnen juist deze circulaire innovaties er toe bijdragen dat we als continent een sterke positie behouden. 

Om de eerste vraag nog te beantwoorden: het lijkt er op dat circa 25 jaar oude aluminium kozijnen technisch gezien geüpgrade kunnen worden naar de huidige BENG eisen. Met vervanging van het glas kan de isolatie worden opgewaardeerd. Met nieuw knevelend hang- en sluitwerk, verstelbare scharnieren en vervanging van de rubbers zou de vereiste luchtdichtheidsklasse 2 gehaald moeten kunnen worden. Nu de retourlogistiek en het verdienmodel nog.  

Ruben van der Plas, PhD-onderzoeker aan de TU-Delft

In Circular Inspirations beschrijft een wisselende gastcolumnist zijn of haar visie op Circulariteit.
Lees alle columns op www.vmrg.nl/circulair